امروز سه شنبه , 04 دی 1403
پاسخگویی شبانه روز (حتی ایام تعطیل)
دانلود مقاله درمورد پیامبري تبليغ دين بدون مزد
با دانلود مقاله در مورد پیامبري تبليغ دين بدون مزد در خدمت شما عزیزان هستیم.این مقاله پیامبري تبليغ دين بدون مزد را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود مقاله پیامبري تبليغ دين بدون مزد ادامه مطالب را بخوانید.
نام فایل:مقاله در مورد پیامبري تبليغ دين بدون مزد
فرمت فایل:word و قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل:28 صفحه
قسمتی از فایل:
پيامبري، تبليغ دين بدون مزد
قرآن كريم در بحث از پيامبري و پيامبران گزاره‌هايي كلي و ضوابطي اساسي ارائه كرده كه مي‌توان از آنها به قواعد قرآني حوزة پيامبري يا خصائص عمومي پيامبران تعبير كرد. اهم اين قواعد عبارتند از:
اول: هر امتي رسولي دارد و هيچ جامعه‌اي بدون پيامبر رها نشده است.
دوم: پيامبران انسانهايي هستند مثل ديگر انسانها
سوم: پيامبران به زبان مردمي كه در ميان ايشان مبعوث مي‌شوند سخن مي‌گويند.
چهارم: پيامبران توسط خداوند برگزيده و منصوب مي‌شوند.
پنجم: به پيامبران از جانب خداوند وحي مي‌شود.
ششم: پيامبران تحت تعليم الهي آموزش ديده‌اند.
هفتم: پيامبران به خدا دعوت مي‌كنند.
هشتم: روش دعوت پيامبران بشارت و انذار است.
نهم: كار پيامبران تعليم و تربيت مردم است. تبيين، تذكر و نصيحت سه شيوة تعليم و تربيت پيامبرانه است.
دهم: دعوت پيامبران دعوت به زندگي واقعي است.
يازدهم: خداوند قبل از اتمام حجت پيامبران، مردم را عذاب نمي‌كند.
دوازدهم: پيامبران جز ابلاغ پيام به مردم وظيفه‌اي ندارند. پيامبران وكيل مردم نيستند. پيامبران حق ندارند با زور و اكراه مردم را به دين و ايمان بخوانند.
قاعدة سيزدهم: پيامبران براي هدايت مردم آمده‌اند.
هدايت راهنمايي است، نشان دادن راه از بيراهه و ارائه طريق است. انساني كه راه را از چاه تميز داده، خود مي‌داند چه كند. خداوند با ارسال پيامبران در كار هدايت آدميان است. هدايتگر واقعي خداست و پيامبران با اذن و تعليم الهي به هدايت و راهنمايي مردم اقدام مي‌كنند. اين هدايت با تعليم كتاب به مردم محقق مي‌شود. در برابر هدايت گري پيامبران، آدميان دو دسته مي‌شوند، گروهي مهتدي مي‌شوند، هدايت مي‌پذيرند و راه مي‌يابند و به مقصد رشد و تعالي بار مي‌يابند، اينان مؤمنان‌اند. گروهي نيز عليرغم روشن شدن راه از بيراهه، هدايت نمي‌پذيرند و وروش پيشين خود را حفظ مي‌كنند و دل از ضلالت و گمراهي نمي‌كنند. پس از ارائه طريق و نمودن راه، پيامبران در برابر گمراهي گمراهان مسئوليتي ندارند. وظيفه هدايت در اين مرحله به پايان رسيده است، به معناي ديگر هدايت براي آدميان جوياي راه است، آنان كه قصد رفتن دارند و راهنما مي‌خواهند. آنان كه راه را مي‌شناسند اما جسارت رفتن ندارند يا به منافع زودگ‍ـذر بيراهه‌ها دل خوش كرده‌اند، اگر با تذكر و انذار پيامبران هم به راه نيافتادند، ديگر اهل هدايت نيستند و از جانب پيامبران به حال خود رها مي‌شوند، به شرط اينكه مانع هدايت ديگران نشوند. البته سرانجام هدايت يافته با گ‍ـمراه نزد خداوند يكسان نخواهد بود. اما فراموش نبايد كرد شيوه پيامبرانه كه شيوه‌اي بشري و انساني است با شيوة الهي متفاوت است. كار پيامبر تعليم و هدايت و انذار و ابلاغ پيام است، اما حساب و مجازات از حوزة پيامبري بيرون است و شأني ربوبي است.
