دانلود تحقیق درمورد منبر

منبر - [ lkfv ] - [ ]

آوا :

مِم ْ ب َ

نوع لغت :

فینگلیش :

شرح :

(ع اِ) آنچه خطيب بر آن ايستد. (منتهي الارب ) (آنندراج ). آنچه خطيب بر آن ايستد و خطبه خواند. کرسي مانندي پايه دار که واعظ و خطيب بر بالاي آن نشسته خطبه خواند و موعظه کند. ج ، منابر. (ناظم الاطباء). آله بلند شدن که جاي خطيب باشد و اين صيغه اسم آله است از «نبر» که به معني برداشتن است . (غياث ). کرسي خطيب يا واعظ چنانکه در کنيسه و مسجد وجود دارد و از بالاي آن با جمع سخن گويد و آن را به جهت بلند بودن از اطراف خود «منبر» گويند. و مکسور بودن اين کلمه به جهت تشبيه است به اسم آلت . ج ، منابر. (از اقرب الموارد). نشيمني از چوب و جز آن به چندپايه که واعظ و امام و خطيب و روضه خوان بر آن نشينند و خطبه و وعظ و مصيبت اهل بيت گويند. کرسي چندپله براي وعاظو مذکران . (يادداشت به خط مرحوم دهخدا):
فر و افرنگ به تو گيرد دين
منبر از خطبه تو آرايد.

دقيقي .

چو با تخت منبر برابر شود
همه نام بوبکر و عمّر شود.

فردوسي .

چو زين بگذري دور عمّر بود
سخن گفتن از تخت و منبر بود.

فردوسي .

بدين دشت هم دار و هم منبر است
که روشن جهان زير تيغ اندر است .

فردوسي .

ز آرزوي خاطب او ناتراشيده درخت
هر زمان اندر ميان بوستان منبر شود.

فرخي .

گرچه از طبعند هر دو به بود شادي ز غم
ورچه از چوبند هر دو به بود منبر ز دار.

عنصري .

خطبه ملک را به گرد جهان
بجز از تخت شاه منبر نيست .

عنصري (ديوان چ دبيرسياقي ص 13).

همي درخت نماند ز بس که او