دانلود تحقیق درمورد رابطه بين مقاومت بتن مغزه و نمونه استاندارد

با دانلود تحقیق در مورد رابطه بين مقاومت بتن مغزه و نمونه استاندارد در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق رابطه بين مقاومت بتن مغزه و نمونه استاندارد را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق رابطه بين مقاومت بتن مغزه و نمونه استاندارد ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد رابطه بين مقاومت بتن مغزه و نمونه استاندارد

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:13 صفحه

قسمتی از فایل:

چكيده

        در بسياري موارد نياز به اندازه گيري مقاومت بتن يك عضو سازه اي مي باشد. در اين موارد مغزه گيري  به عنوان يكي از روشهاي تخمين مقاومت قسمتهاي داخلي يك عضو مي تواند به كار رود. با توجه به عوامل مؤثر بر مغزه، مقاومت مغزه با مقاومت نمونه هاي استوانه اي معمول برابر نيست. لذا يك برنامه آزمايشگاهي جهت بررسي  مقاومت مغزه تهيه شد و در دانشگاه صنعتي شريف به اجرا درآمد. هدف از اين برنامه تعيين ضرايبي جهت ارتباط بين مقاومت مغزه و مقاومت نمونه استوانه اي مي باشد.

در اين راستا نمونه هايي به صورت تير و استوانه براي سه مقاومت مختلف بتن ساخته شدو پس از عمل آوري  از تيرها مغزه هايي گرفته شد. مغزه ها  همراه با نمونه هاي استوانه اي استاندارد  تحت آزمايش فشاري قرار گرفتند. بر اساس نتايج حاصل از آزمايش ها،روابطي براي تعيين مقاومت بتن بر اساس مقاومت مغزه به دست آمد.

كليد واژه ها: آزمايشهاي بتن، مغزه، مغزه گيري، مقاومت بتن، نمونه هاي استوانه اي استاندارد  

مقدمه

معمول ترين آزمايش بر روي بتن، آزمايش مقاومت فشاري است زيرا به هر حال بتن يك مصالح سازه اي است و از طرفي آزمايشهاي مربوط به اندازه گيري مقاومت ساده هستند. نمونه هاي اين آزمايش از بتن تازه و قبل از ريختن آن در   قالب گرفته مي شود. درحقيقت اين آزمايش ، مقاومت موجود در عضو سازه اي را به دست نمي‌دهد زيرا در آن اثرات انتقال،  تراكم و عمل آوري بتن با وضع موجود در سازه متفاوت است. به علاوه از آنجا كه تعيين مقاومت نمونه هاي استاندارد معمولا در سن 28 روزه انجام مي‌شود، نمي‌توان از آن براي تعيين مقاومت در سنين كمتر استفاده كرد.گاهي اوقات ممكن است اطلاعات لازم در مورد يك سازه ساخته شده موجود نباشد يا اينكه اطلاعات موجود بنابر دلايلي مورد ترديد واقع شوند يا براي بررسي علل خرابي يك ساختمان پس از خرابي آن نياز به اندازه گيري مقاومت بتن باشد.در همه اين موارد آزمايشهاي در محل  مورد نياز مي‌باشند.

مغزه گيري به عنوان يكي از دقيق ترين و مهمترين آزمايشهاي در محل مطرح مي‌باشد. هر چند مغزه گيري بين آزمايشهاي در محل جزء آزمايشهاي پر هزينه و با سرعت كند محسوب مي‌گردد اما دقت و قابليت اعتماد مناسب آن انجام اين آزمايش را توجيه مي‌كند . در بسياري موارد با توجه به عدم دقت ساير آزمايشهاي در محل، نياز به مغزه گيري وجود دارد اگرچه آنها در كاهش تعداد مغزه هاي مورد نياز موثر مي‌باشد. شايان ذكر است كه بررسي دقيق و هوشمندانه بايد همواره همراه آزمايشهاي غير مخرب باشدكه مغزه گيري را نيز دربرمي گيرد.

جهت ارزيابي نتايج اين آزمايشها بايد رابطه بين نتايج در محل و مقاومت بتن تعيين گردد. هدف از اين مقاله ارائه ضرايبي براي ارتباط دادن مقاومت مغزه و مقاومت نمونه استوانه اي استاندارد براي مقاومتهاي كمتر از Kg/cm²  450 بر اساس مطالعات آزمايشگاهي مي باشد.   

تاريخچه :  

در اوايل دهه 60 ميلادي و در اوايل شروع تحقيقات بر روي مقاومت مغزه در مقاله اي توسط آقايان Tynes و Mather بيان شد كه براي افزايش دقت نمونه هاي مغزه گيري علاوه بر افزايش تعداد مغزه ها بايد ابعاد آنها را نيز بزرگ تر در نظر گرفت[4]. در همان دهه افراد مختلف  كارهاي آزمايشگاهي و تجربي زيادي در اين زمينه انجام دادند. آنها نيز به اين نتيجه رسيدند كه نتايج آزمايش مقاومت فشاري مغزه ها داراي انحراف معيار بيشتري نسبت به نمونه هاي استاندارد مي باشند [4]. آقاي Bloem در سال 1968 به اين نتيجه رسيد كه در صورت عمل آوري خوب و ايده آل مقاومت فشاري مغزه ها به طور متوسط %10 كمتر از مقاومت نمونه هاي استوانه اي استاندارد عمل آوري شده تحت شرايط ميداني مي باشد در حالي كه براي عمل آوري ضعيف اين مقدار ممكن است به %20 برسد [4]. در همان سال Petersons نيز اعلام كرد كه نسبت مقاومت مغزه به مقاومت استوانه استاندارد (در عمر يكسان) همواره از يك كمتر است و اين نسبت با افزايش سطح مقاومت استوانه كاهش مي يابد. او مقادير تقريبي اين نسبت را قدري كمتر از يك براي وقتي كه مقاومت استوانه استاندارد حدود MPa 20 باشد و 7/0 براي وقتي كه مقاومت نمونه استوانه اي استاندارد Mpa 60 باشد به دست آورد . او همچنين نشان داد با افزايش عمق زير سطح فوقاني، مقاومت مغزه افزايش مي يابد]1].

       در سال 1971، Petersons پيشنهاد كرد كه براي شرايط معمولي افزايش در مقاومت پس از سه ماه در مقايسه با مقاومت 28 روزه حدود %10 و براي عمر 6 ماه %15 درنظر گرفته شود هر چند سه سال بعد توسط Plowman و همكارانش شواهدي به دست آمد كه نشان مي دهند بتن در جا ريخته شده در كارگاه پس از 28 روز افزايش كمي در مقاومت حاصل مي نمايد[1].

     در سال 1977 Bentur و Bungey به اين نتيجه رسيدند كه در مورد سنگدانه هايي با حداكثر اندازه mm 20، مغزه هاي با قطر mm 50 داراي مقاومتي حدود %10 كمتر از مغزه هاي با قطر mm 100 مي باشد [1]. گزارشهاي مختلف در سال 1977 توسط Malhotra و Murphy پيشنهاد مي كنند كه حتي در شرايط ايده آل در قالب ريختن و به عمل آوردن بتن غير محتمل است كه مقاومت مغزه ها بيش از %70 تا %85 مقاومت نمونه هاي آزمايشهاي استاندارد باشد [1]. در سال 1979، Bungey رابطه بين تغييرات مقاومت مغزه با تغييرات l/d   را به دست آورد و همچنين ضرايبي جهت تعيين مقاومت مكعبي بتن از مقاومت مغزه هاي كوچك (با قطر mm44) ارائه داد [3]. آزمايشهاي ژاپني ها در سال 1979 نشان داد كه آزمايش در حالت خشك نتايجي را كه حدود %10 بيش از نتايج آزمايش در حالتي كه مغزه مرطوب باشد به دست مي دهد [1]. در سال 1984، آقايان Munday و Dhir اثر l/d را برمقاومت بررسي نمودند. آنها همچنين روابطي تجربي براي به دست آوردن مقاومت مكعبي بتن از مقاومت مغزه پيشنهاد نمودند[3]. در سال 1992 Lee et al پيشنهاد كرد كه از مقاومت مغزه هاي استاندارد به عنوان پايين ترين حدمقاومت واقعي بتن در ساختمان استفاده گردد.