دانلود تحقیق درمورد زاويه انحراف از راه توده

با دانلود تحقیق در مورد زاويه انحراف از راه توده در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق زاويه انحراف از راه توده را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق زاويه انحراف از راه توده ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد زاويه انحراف از راه توده

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:139 صفحه

قسمتی از فایل:

نگاهي به ( چه بايد كرد ؟) م.چشمه

شرايط پر التهاب كنوني جامعه ايران افراد بسياري را به صحنه حضور كشانده است . همه با سعي در پاسخ ((چه بايد كرد؟)) مطالب وراهكارهايي را پيشنهاد مي نمايند . سنجه ي اين ((چه بايد كرد ها ))در حوزه نقدي اگاهانه وصادق شايد راه گشاي حل بسيار از گره هايي باشد كه تاريخ تلنباري ديرينه اي دارند .

يكي از آخرين اين ((چه بايد كردها؟)) نوشته م .چشمه است كه در سايت اخبار روز انعكاس يافته است . مواضع نويسنده درمسائلي كه بدان پرداخته است قابل توجه وتاملند . اشاره اي هرچند كوتاه به برخي نكات اين نوشته شايد خالي از لطف نباشد .

1ـ نويسنده محترم به درستي پس از احصائ شرايط كنوني نتيجه مي گيرد كه درشرايط كنوني آنچه كه امروز ميتوان بعنوان يك اقدام عملي و عاجل پيشنهاد نمود، ايجاد جبهه واحدي است كه كليه نيروهاي ترقي خواه را با مرام هاي متفاوت بدور يك رشته مبارزات عملي ، و در اين مرحله مسالمت آميز، بمنظور سرنگوني رژيم جمهوري اسلامي در درون خود گرد آورد. ايشان نيروهاي شركت كننده در اين جبهه واحد را سه طيف و يا نحله فكري مهم كه ميبايست در اين جبهه شركت داشته باشند عبارت مي دانند از: يكم ، جريانات چپ. دوم ، جريانات مذهبي آزاديخواه ، از جمله بدنه اصلي جبهه دوم خرداد و نيروهاي ملي- مذهبي و سوم ، جريانات جمهوريخواه ملي و طرفداران مشروطه سلطنتي.

حال ببينيم نظر ايشان در مورد سه نيروي تشكيل دهند جبهه واحد چيست ؟ نيروهاي چپ طيف وسيعي را در داخل و خارج تشكيل ميدهند. اشكالات و انحرافات سياسي اين طيف را ميتوان چنين خلاصه كرد: جناحهائي از چپها بخاطر جزم انديشي و عدم استقلال فكري ، در گذشته همواره بصورت آلت دست سياست خارجي ابر قدرت سابق در آمده بودند و در اوايل انقلاب اسلامي نيز خميني و رژيم او را "ضد امپرياليست" و مترقي ارزيابي نموده، در صدد سازش و همكاري با او بر آمدند؛ و البته بخاطر اين اشتباه بهاي سنگيني نيز پرداختند يعني اين طيف ول معطلند والبته چند سطر پيش تر هم ايشان حكمشان را درمورد برخي از اين طيف چنين فورموله كرده اند در مورد ايران معاصر، بدلايلي كه بحث آن از حوصله اين مقاله خارج است سازمانهاي مترقي ، تجدد گرا، منسجم و گسترده وجود نداشته و كماكان وجود ندارند. دو سازمان سياسي مهم يعني حزب توده و سازمان مجاهدين خلق كه هر يك دردورانهاي گذشته شانس نزديك شدن به چنين تشكيلاني را داشتند، بخاطر مشي سياسي نادرست و انحرافات عميق رهبري ، يكي عملا متلاشي و ديگري با طرح ادعاهاي باورنكردني و مضحك خود را از بدنه جنبش آزاديخواهانه جدا كرده است.نويسنده محترم درحاليكه حزب توده ايران را عملا متلاشي مي نامد وتلاشي ان راهم ناشي از مشي سياسي نادرست وانحرافات عميق رهبري مي شمارد تاوان پرداختي راهم كه بالغ بر ده هزار زنداني وبيش از سيصد اعدامي است به گردن رهبري ومشي نادرست مي اندازد . شگفتا از اين تحليل .!نويسنده محترم شعاري راكه بعنوان اخرين دستاورد يافته هايش در تغييرات اجتماعي موثر مي داند اگاهانه ويا نا اگاهانه فراموش مي كند كه طرح اين شعار متعلق به حزب توده ايران انهم نه امسال وپارسال وبعد از دوم خرداد بلكه بيش از يازده سال قبل است . شعارجبهه واحد ضد ديكتاتوري براي طرد رژيم ولايت فقيه  همانيست كه از ابتدا هم با مخالفت ومقاومت هاي بسيار همراه بود ولي گذشت زمان حقانيت ودرستي ان را برهمگان اشكار كرده است . بگذريم  !

طرح يك سئوال بد نيست  ايا به زعم اقاي نويسنده همه گروه هايي كه در تور سركوب وقهر رژيم گرفتار شدند همانند حزب توده ايران داراي مشي نادرست وانحرافات عميق در رهبري بودند ؟

ديگر انكه نقش نيروي سركوبگر در اين ميان چه بوده است ؟ ايا فقط براي اينكه مشي نادرست اين نيروهارا اصلاح كند به سركوب وانهدام انها دست زده است ؟ ايا شما روش بهتري براي دفاع از ديكتاتوري عريان قهروسركوب وجنايت سراغ داريد ؟ به راستي كه خود سردمداران رژيم هم چنين بي پروا قادر به دفاع از عملكرد خود نيستند و حتي اقايان

محترم اصلاح طلب هم عليرغم گذشت پنج سال از دوم خرداد جسارت نزديكي به تاريخ وشرايط حاكم بر سركوب هارا نداشته اند وبه عنوان سال هاي مقدس ترجيح داده اند سكوت نمايند .

حزب توده ايران در انقلاب 57 از موضع تعميق انقلاب وفراروياندن انقلاب سياسي به انقلاب اجتماعي تعريف مشخصي از جبهه خلق داشت وبر اساس همين تعريف سياست هاي ويژه اي را هم تدوين وبه اجراي انها مي پرداخت .حزب توده ايران هيچگاه از تماميت رژيم دفاع نمي كرد ودرست در همان زمان وشرايط پس از پيروزي انقلاب با صداقت تمام به طرح نظر گاه هاي خويش مي پرداخت وسهم عمده واساسي در افشاليبرال ها، بورژواي بازاروهمپالگيهايش از قبيل احمد توكلي ها وعسگر اولادي ها داشت . تمام مواضع حزب توده ايران گوياي واضح جهت گيري طبقاتي وانقلابي حزب بود . حزب در همان زمان از كساني حمايت وپشتيباني ميكرد كه امروز از خواب جستگاني كه صابون ديدن واقعيت هاي اجتماعي به دور از اراده گرايي به تنشان خورده است پس از گذشت بيست سال از انها حمايت وانهارا ركني از جبهه واحد ضد استبدادي معرفي مي كنند . حمايت حزب توده ايران از انان زماني بود كه هنوز دستي الوده به جنايات رژيم نداشتند واز موضع دموكرات هاي انقلابي خواهان تعميق انقلاب وحفظ دستاوردهاي ان در مقابل يورش بورژوازي بازار بودند . وامروز نيز درگيرند وشايد ياداوري اين نكته خالي از لطف نباشد كه در فرداي پيروزي اقاي خاتمي هم حزب توده ايران صريحا اعلام كرد كه هرگونه تغييرات واصلاح بنيادي در چهارچوب رژيم ولايت فقيه انجام گرفتني نيست .

واما طيف ديگر از نگاه اقاويا خانم چشمه طيف اصلاح طلب كه كماكان خود را دوم خردادي مينامد، آشكارا تمايلات متفاوتي را نشان ميدهد، و در گذشته و حال نظرات منسجم و پايداري نداشته است. جناح راست آن يعني مجمع روحانيون مبارز برهبري خاتمي و كروبي امروز عملا در اردوگاه خامنه اي-رفسنجاني خيمه زده است. جناح ديگري از آنان يعني كارگزاران و برخي روشنفكران از جمله آقاي شمس الواعظين، كماكان دل در گرو آقاي رفسنجاني و "مدل چيني" او دارند. اما جناحهاي ميانه رو و چپ اصلاح طلبان چندي است با طرفداري از تز سكولاريسم و يا بزعم آنان سكولاريزاسيون و فاصله گرفتن از مواضع و عملكرد ارتجاعي و خونبار خود در اوايل انقلاب، اكنون كانديداي بالقوه مهمي براي شركت در اين جبهه وا حد ميباشند. وجالب انكه در سطر هاي قبل از اين طيف چنين ياد شده است: خاتمي و ساير رهبران دوم خردادي در دوران پنج سال گذشته با پي بردن باينكه هر گونه اصلاحات بنيادي رژيم اسلامي را با خطر فروپاشي روبرو ميكند و در نتيجه خود آنانرا نيز با خطر روبرو ميكند، در عمل به وعده هاي خود به مردم پشت كردند و با استفاده از شيوه هاي "گفتار درماني " در صدد آرام كردن مردم و منحرف كردن اذهان آنان از توجه به اركان و مباني استبدادي و مرتجعانه رژيم ولايت فقيه بر آمدند. آقاي خاتمي كه اكنون مدتهاست نقش بيمقدار مشاطه گري مافياي حاكم را بازي ميكند، از همان آغاز در ميان نا باوري عمومي از جلادي مانند لاجوردي با حرارت تقدير كرد، تغيير قانون اساسي را خائنانه خواند، از پيگيري قتلهاي زنجيره باز ايستاد و در سركوب جنبش دانشجوئي با جناح تماميت خواه هم نوائي كرد، در مقابل "حكم حكومتي " بستن مطبوعات و قلع و قمع روزنامه نگاران عكس العملي نشان نداد، و بالاخره با مشاهده كليه تباهيها و جنايات جناح طالباني حتي با ناديده گرفتن قانون اساسي خود رژيم در مقابل جامعه سكوت نمود؛ سكوتي مرگبار كه در فرهنگ ما به علامت رضايت شناخته شده است.راستي ايا  اين چنين طيفي قابليت حداقل ريسك را براي مشاركت در سر نگوني رژيم ولايت فقيه  دارد .؟